موضوع امام حسین(ع)،زندگی و حرکت آن حضرت،یک برنامه،مکتب و نظام فکری است. سنگری است دفاعی برای برافراشته نگه داشتن پرچم عزت و شرف جامعه بشری. حضرت اباعبدالله الحسین(ع) سمبل استقلال، اخلاص، توحید،اخلاق، شجاعت و در یک کلام همه خوبی هاست و در این مجموعه، واقعه عاشورا یک انقلاب، تحول و نهضت است. قیامی است که هم خود فی نفسه موضوعیت دارد، و هم گذشته و آینده بر محور آن تنظیم شده است.

از همین رو خداوند همه انبیاء را مامور کرده است تا حادثه عاشورا و حرکت امام حسین(ع) را مطرح نمایند. خداوند ماجرای حضرت امام حسین(ع) را از طریق جبرئیل برای حضرت آدم، ابراهیم، نوح و سایر انبیاء شرح داده، و انبیاء نیز قلب خود را با یاد امام حسین صفا داده و نشان دادند یاد امام حسین در متن همه مکاتب است.

درباره رویداد عاشورا و حماسه حسینی بسیار گفته و نوشته اند ولی هنوز آن طور که باید حق مطلب ادا نشده است و جای برای گفتن بسیار دارد و هرچه بیشتر مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد ابعاد آن گسترده تر و نکات آن آشکارتر می شود.

عاشورا تنها یک حادثه یا حرکت نیست، عاشورا یک فرهنگ است، فرهنگی به عظمت تاریخ که از اسلام ناب سرچشمه میگرد.

هیچگاه محدوده زمانی و بُعد مکانی نتوانسته است عاشورا و حماسه بزرگ امام حسین (ع) را محصور کنند و این واقعه در هر زمانی و هر مکانی الهام بخش تشیع در راستای جنبش و قیام ضد کانون های کفر و ظلم و نفاق بوده است.

از این رو است که واقعه عاشورا اهمیت پیدا میکند و می بایست راجع به آن تحقیق کرد، در باره آن خواند تا بتوان به مفهوم واقعی و ابعاد گوناگون آن دست یافت.